21/02/07

Il canto della schiera di Igor



Illustrazione di
Ivan Ya. Bilibin


СЛОВО О ПЛЪКУ ИГОРЕВЂ, ИГОРЯ СЫНА СВЯТЪСЛАВЛЯ, ВНУКА ОЛЬГОВА.
CANTO DELLA SCHIERA DI IGOR', DI IGOR' FIGLIO DI SVJATOSLAV, NIPOTE DI OLEG.


Esordio nel ricordo di Bojan
1
Не лЂпо ли ны бяшетъ, братїє, начяти старыми словесы трудныхъ повЂстїй о пълку ИгоревЂ, Игоря Святъславлича?
Non sarebbe forse meglio, o fratelli, intonare in stile antico il racconto della schiera di Igor', di Igor' figlio di Svjatoslav?


2
Начати же ся тъй пЂсни по былинамъ сего времени, а не по замышленїю Бояню. Боянъ бо вЂщїй, аще кому хотяше пЂснь творити, то растЂкашется мыслію по древу, сЂрымъ вълкомъ по земли, шизымъ орломъ подъ облакы.
Che invece questo canto esordisca secondo i fatti del nostro tempo, e non secondo la fantasia di Bojan! Ché il vate Bojan, se per qualcuno voleva cantare un canto, si arrampicava come uno scoiattolo sugli alberi, correva per la terra come un lupo grigio, volava sotto le nubi come un'aquila azzurra.


3
Помняшеть бо, речь, първыхъ временъ усобіцЂ. Тогда пущашеть ĩ соколовь на стадо лебедЂй: которыи дотечаше, та преди пЂснь пояше старому Ярослову, храброму Мстиславу, иже зарЂза Редедю предъ пълкы касожьскыми, красному Романови Святъславличю
Rievocava, diceva, le battaglie dei tempi andati. Lanciava allora dieci falchi contro uno stormo di cigni, e quale che arrivava a segno intonava per primo un canto in onore dell'antico Jaroslav, per l'ardito Mstislav che trafisse Rededja davanti alle schiere circasse, al bel Roman figlio di Svjatoslav.


4
Боянъ же, братїє, не ĩ соколовь на стадо лебедЂй пущаше, нъ своя вЂщїа пръсты на живая струны въскладаше; они же сами княземъ славу рокотаху.
Ma Bojan, o fratelli, non dieci falchi lanciava contro lo stormo di cigni: ma posava le sue dita stregate sopra le corde viventi e quelle da sole cantavano ai principi gloria.

Il presagio dell'eclisse
5
Почнемъ же, братїє, повЂсть сїю отъ стараго Владимера до нынЂшняго Игоря, иже истягну умь крЂпостїю своєю и поостри (и) сердца своєго мужествомъ; наплънився ратнаго духа, наведе своя храбрыя плъкы на землю ПоловЂцькую за землю Руськую.
Cominciamo dunque, o fratelli, questo racconto dall'antico Vladimir all'odierno Igor', il quale temprò la mente con la volontà, infiammò il cuore con il coraggio e, ricolmo di spirito guerriero, condusse le sue valorose schiere oltre la terra russa, in terra polovesiana.


6
Тогда Игорь възрЂ на свЂтлоє солнце и видЂ отъ него тьмою вся своя воя прикрыты.
Alzò Igor' lo sguardo al sole lucente e vide che da esso veniva un'ombra che copriva le schiere.


7
И рече Игорь къ дружинЂ своєй: «Братїє и дружино! Луце жъ бы потяту быти, неже полонену быти; а всядемъ, братїє, на свои бръзыя комони, да позримъ синего Дону.»
E disse Igor' alla sua družina: «Fratelli e družina, è meglio morire che essere fatti prigionieri. Montiamo perciò, o fratelli, sui nostri veloci destrieri per guardare l'acqua dell'azzurro Don!»


8
Спала князю умь похоти и жалость єму знаменіє заступи искусити Дону великаго.
S'infiammò al principe il cuore per il desiderio di guerra e la brama di bere l'acqua dell'azzurro Don gli rese oscuro il presagio.


9
«Хощу бо,» рече, «копїє приломити конець поля Половецкаго, съ вами, русици, хощу главу свою приложити, а любо испити шеломомь Дону.»
Disse: «Con voi o Russi, voglio spezzare la mia lancia sul confine del campo cumano; voglio sacrificare la mia testa o bere con l'elmo l'acqua del Don!»

La schiera di Igor' marcia verso la battaglia
10
О Бояне, соловїю стараго времени! Абы ты сїа плъкы ущекоталъ, скача, славїю по мыслену древу, летая умомъ подъ облакы, свивая славы оба полы сего времени, рища въ тропу Трояню чресъ поля на горы. ПЂти было пЂснь Игореви, того внуку:
O Bojan, usignolo del tempo antico! Se fossi stato tu a celebrare queste imprese, saltando come un usignolo sugli alberi, volando con la mente sotto le nubi, congiungendo le due ali della gloria dei nostri tempi, percorrendo il sentiero di Trojan, attraverso i campi e verso le montagne, così, intoneresti questo canto per suo nipote Igor':


11
«Не буря соколы занесе чрезъ поля широкая, галици стады бЂжать къ Дону великому.»
«Non la tempesta ha portato i falchi attraverso le ampie distese: stormi di cornacchie fuggono verso il grande Don.»


12
Чи ли въспЂти было, вЂщей Бояне, Велесовь внуче:
Invece così avresti dovuto cantare, o profetico Bojan, nipote di Veles:


13
«Комони ржуть за Сулою, звенить слава въ КыєвЂ; трубы трубять въ НовЂградЂ, стоять стязи въ ПутивлЂ!»
«I cavalli nitriscono oltre la Sulà, risuonano inni di gloria a Kiev, squillano le trombe a Novgorod, si alzano gli stendardi a Putivl'.»

L'Incontro di Igor' con Vsevolod
14
Игорь ждетъ мила брата Всеволода.
Igor' aspetta Vsevolod, il caro fratello.

15
И рече єму Буй Туръ Всеволодъ:
E gli disse Vsevolod, Toro Impetuoso:

16
«Одинъ братъ, одинъ свЂтъ свЂтлый ты Игорю! оба єс†Святъславличя!
«Unico fratello, unica mia luce, o tu, Igor'! Siamo entrambi figli di Svjatoslav!

Così inizia, di BAZZARELLI Eridano [cura e traduzione]: Il canto dell'impresa di Igor'. Rizzoli, Milano 1991. Splendida edizione tradotta e riccamente annotata.

1 commento:

Angela ha detto...

Quest' opera fa parte delle Cronache dell' anno Mille, prime testimonianze letterarie scritte di letteratura ucraina. Spero che la traduzione bilingue sia utile a chi legge. Tutto quello che è qui pubblicato è frutto di di una ricerca affettuosa e appassionata. Mi piacerebbe avere contributi da persone interessate a far conoscere l' Ucraina nei suoi vari aspetti. Ciao a tutti!